ای خوشا روزا که ما معشوق را مهمان کنیم دیده از روی نگارینش نگارستان کنیم گر ز داغ هجر او دردی است در دل*های ما ز آفتاب روی او آن درد را درمان کنیم چون به دست ما سپارد زلف مشک افشان خویش پیش مشک افشان او شاید که جان قربان کنیم آن سر زلفش که بازی می کند از باد عشق ...
مدت هاست تنها چیزی که مرا یاد تو می اندازد ؛ طعنه های دیگران است ! شاید اگر این دیگران نبودند تو زودتر از اینها برایم مرده بودی . . .
یادتــــــــ باشد ؛ مــــــــــن اینجا، کنار همین رویاهای زودگذر، به انتظار آمدن تـــــــو ، خط های سفید جاده را می شــــــــمارم … !
براے دلتنگــے هایــم براے دغدغــہ هاے خـــودم براے شانہ اے کہ تکیہ گاهــم نیستــــ ! برای دلے کہ دلتنگم نیست ... براے دستے کہ نوازشگــ ـــر زخـم هایم نیست ... براے خودم مے نویســـم ! بمیـ ــرم براے خـ ـودم کہ اینقـــدر تنهاستـــ !.!.!.!
ســَر خوشــــ آنــ ه میــخـَنـــבمـ .. شــــوخـــ ـــے میکنــــمـ.. وهیـــــچ کــس نمـــــے בانـَـــد .. چقـــــבرسخـــــت اسـتــ .. احـســ آس خفگـــــے کــــرבن .. پشــــت .. ایـــــــن نقـ آبــ لعـــــنتــــــی .
زدست زمانه بايد گريست زبرنو بدستان دگر هيچ نيستاي دريغا كجايند شيران نرتفنگهاي برنو اسبان گهركجايند شير زنهاي مينا به سر كه بر پا نمودند تاريخ اين مرز كهن
زندگی دفتری از خاطره هاست یک نفر در دل شب یک نفر در دل خاک یک نفر همدم خوشبختی هاست یک نفر همسفر سختی هاست چشم تا باز کنیم٬عمرمان میگذرد ما همه همسفر رهگذریم! آنچه باقی ایست فقط خوبی هاست
نگاه ساکت باران به روی صورتم دزدانه میلغزد ولی باران نمی داند که من دریایی از دردم به ظاهر گر چه می خندم ولی اندر سکوتی تلخ می گریم
دسته بندی های وبلاگ
آخرین بازدیدکنندگان
مشاهده پروفایل
علامت گذاری به عنوان خوانده شده