نگاهم به پنجره ..... دستم به نرده ....... دلم به مو بنده ....... اما چه فایده اینهمه انتظار ...... یارم برنمیگرده ....... اما به این دل شکسته میگم ... بمون یه روزی دوباره برمیگرده.........
دل گرمم به بودنت ......دل گرمم به حرفت ........دلم گرمه اما چه فایده که دل تو نسبت ب من سرده و من هرکاری میکنم دلت شومینه گرم نمیشه برای بودن من ..............ومن مجبورم توی اون سرما دندونک بزنم و به ساعتم نگاه کنم که توکی شومینه ی وجودتو برای من گرم میکنی ..................
ماشینم خاموش شد و هرکاری کردم روشن نمیشد. وسط جنگل، داره شب میشه، نم بارون هم گرفت... این داستان رو دوستم برام تعریف کرده : دوستم تعریف میکرد که یک شب موقع برگشتن از ده پدری تو شمال طرف اردبیل، جای اینکه از جاده اصلی بیاد، یاد باباش افتاده که می گفت: جاده قدیمی با صفا تره ...
دلم پیش توست اگرچه دوریم ...........مینویسم ومیخوانم اگرچه دوریم دیگر طاقت تنهایی ندارم بیا برگرد...........بیا برگردو شادی رو به دلم برگردون.
هر بار نگاهی به ساعت میندازمو خدا خدا میکنم که دیر نشه ...... خدا خدا میکنم که دیر نشه واز من و خدا جدایی بیوفته ...........دوست دارم خدای من خدایی که دلحظه های تنها یی یارم بودی و منو تنها نذاشتی ........دوست دارم هر چقدر که کوچک و ناتوانم در برابر تو.............
دستهای گرمت را میخواهم ...............................ولی نمیدانم انها را کجا جاگذاشته ای که دیگز گزم نیست.........!
گاهی دلت میخواد همه بغضهات از توی نگاهت خونده بشن... میدونی که جسارت گفتن کلمه ها رو نداری... اما یه نگاه گنگ تحویل میگیری یا جمله ای مثل: چیزی شده؟؟!!! اونجاست که بغضت رو با لیوان سکوت سر میکشی و با لبخندی سرد میگی: نه،هیچی ...
آدمها همیشه نیاز به نصحیت ندارند. گاهی تنها چیزی که واقعاً به آن محتاجند ، دستی است که بگیرد ،گوشی است که بشنود و قلبی است که آنها را درک کند..
دسته بندی های وبلاگ
آخرین بازدیدکنندگان
مشاهده پروفایل
علامت گذاری به عنوان خوانده شده