.:::: سمفونی استفراغ ::::.

يكي از دلايل عمده اختلاف بين زن و شوهر*ها، اختلاف بر سر نحوه تربيت كودك است. بطور معمول مادر به شكل احساسي مسائل را ارزيابي مي*كند و پدر منطقي*تر با كودك برخورد مي*كند، اما مشكل زماني رخ مي*دهد كه آنها درباره تربيت كودك اختلاف نظر پيدا مي*كنند.
در اين ميان تصوير كودك سردرگمي را به يادآوريد كه بين ايراد گرفتن*هاي پدر و حمايت مادر، گرفتار شده است. چنين كودكي پس از مدتي تصميم* مي*گيرد به گفته*هاي هيچ يك از والدين خود احترام نگذارد و به حرف*هايشان اهميت ندهد.
در چنين شرايطي تضاد تربيتي حاكم بر خانواده حتي مي*تواند بهره هوشي و توانايي ذهن كودك را تحت تأثير قرار دهد. بسياري از وسواس*ها و تعارضات رفتاري در دوران بزرگسالي ناشي از روش تربيتي نادرست والدين در دوران كودكي است. والدين ناهماهنگ، موجب ايجاد احساس گناه در كودكان مي*شوند چرا كه فرزندان با خود فكر مي*كنند اگر ما نبوديم، پدر و مادرمان با هم اختلاف پيدا نمي*كردند.
از سوي ديگر احساس بي*اعتمادي به والدين نيز قوت مي*گيرد چرا كه كودكان با خود مي*انديشند وقتي پدر و مادر نمي*توانند مشكلات خودشان را حل كنند پس براي آنها هم كاري انجام نخواهند داد.
از ديگر تبعات ناهماهنگي والدين در تربيت فرزندان، سرخوردگي كودكان، دوري از محيط*هاي اجتماعي، گوشه*گيري و حتي بي رغبتي به تشكيل خانواده در آينده خواهد بود.
برخي اوقات در چنين خانواده*هايي به تدريج فرزندان جذب يكي از والدين شده و او را پناهگاه امني براي خود مي*دانند كه در بيشتر موارد كمرنگ بودن نقش پدران در موارد عاطفي و هيجاني و آموزشي آنها را بيشتر به سمت مادران سوق مي*دهد و همين موضوع عامل اختلاف والدين مي*شود.
اما آنچه والدين بخصوص مادران بايد به آن توجه كنند اين است كه شيوه*هاي تربيتي و نحوه ارتباط با فرزندان در دوره*هاي مختلف كودكي، نوجواني و جواني با يكديگر متفاوت است. بطور قطع اگر مراقبت، محبت*ها و توجه*هاي ويژه والدين در دوره*هاي مختلف تغيير نكند به رفتارهاي بيمارگونه و عوامل بيماري*زا تبديل مي*شود و فرزندان تصور مي*كنند وظيفه والدين است كه هميشه مقابل آنها خم و راست شده و نيازهايشان را برآورده نمايند.
تربيت كودكان نازپرورده نه تنها به زندگي آنها لطمه مي*زند و آنها را در مقابل مشكلات آينده ضعيف بار مي*آورد بلكه در سنين بزرگسالي موجب بروز مشكلاتي براي والدين نيز خواهد شد. چرا كه با فرزنداني روبه*رو خواهند شد كه قادر به تصميم*گيري نبوده و همواره در حال فرار از زيربار مسئوليت*هاي زندگي هستند. اين افراد يا تا آخر عمر سر بار والدين و اطرافيان خواهند بود يا براي اين*كه به خود و ديگران ثابت كنند مي*توانند راه آينده را خودشان انتخاب كنند بر عكس خواسته*ها و تمايلات والدين رفتار مي*كنند كه در ادامه با سرزنش*ها، اخطار و تهديد و توبيخ پدر و مادر و اطرافيان روبه*رو مي*شوند.
بنابراين پدر و مادرها قبل از هر اقدام تربيتي بايد يك روش هماهنگ را در پيش گرفته و با كسب اطلاعات آموزشي*لازم آينده*اي روشن و آگاهانه براي فرزندانشان بسازند.