.:::: سمفونی استفراغ ::::.

در زماني كه به صفحه تلويزيون نگاه مي*كنيد، همه رنگ*ها طبيعي هستند؛ اما رنگ ساطع شده از تلويزيون در هنگام شب هميشه آبي به نظر مي*رسد.
دماي رنگ (Color temperature) اصطلاحي است كه عكاسان با آن آشنا هستند كه شامل تركيبي از طول موج*هاي متفاوت نور از يك منبع نوري است؛ بطور مثال تركيب نور قرمز و سبز باعث ايجاد نور زرد مي شود؛ در حقيقت رنگي كه مي*بينيم حاصل طول موج منعكس شده از رنگ است.

رنگ*ها دارای مشخصه*ای بنام سردی یا گرمی هستند؛ دماي پايين در محدوده دو تا سه هزار كلوين اصطلاحا رنگ هاي گرم ناميده مي شوند و در محدوده زرد و قرمز هستند؛ دماي بالاتر از پنج هزار كلوين نيز رنگ هاي سرد ناميده مي شوند و در محدوده آبي و سفيد قرار دارند.

وقتي شب*هنگام شب در يك خيابان تاريك به پنجره*هاي منازل نگاه كنيد، علاوه بر نور آبي رنگ منعكس شده از صفحه تلويزيون، نور زرد رنگي نيز از لامپ*هاي منازل ساطع مي*شود كه باعث ايجاد يك سايه عميق زرد رنگ در اتاق مي*شود، اما چشم قادر به ديدن اين رنگ نيست.

چشم انسان خود را با اين شرايط تنظيم كرده و محيط سفيدتر ديده مي شود. گرماي لامپ ها در حدود سه هزار و 200 كلوين است، از سوي ديگر تلويزيون سايه*هايي به رنگ*هاي قرمز، سبز و آبي ساطع مي*كند كه محدوده دمايي پنج هزار و 500 تا شش هزار و پانصد دارد؛ همين اختلاف دما باعث مي*شود كه نور ساطع شده از پنجره براي افرادي كه در خيابان هستند و در مقايسه با نور لامپ منازل، آبي ديده شود.

نور تلويزيون تنها چيزي نيست كه به رنگ آبي در مي آيد؛ در تاريكي شب و پس از خاموش كردن چراغ ها نور آبي رنگ زيبايي نيز در آسمان ديده مي شود.