tabnak4

پروانه ای روزی روزگاری روی انگشتانم مینشست / سرشار از احساس بود / مهربانی در چشم هایش می درخشید / عشق در حرف هایش با من آشـنـا بود / لبخند زیبایی بر لبانش و من... / من / من انگشتانم را تکان دادم و پروانه افتاد / من پروانه را قدر ندانستم / / من یه عمره از خودم حرف میخورم /// پروانه منو ببخش