شاعران جهان در سبک شعر زلال

[khanni]

دادا بیلوردی ( بنیانگذار سبک شعر زلال) - ( ایران )


.

صدای تیر:
.

از صدای تیرها

لال و کر، اندیشه و تدبیرها

جانِ هم افتاده فرزندانِ آدم (ع) باز هم

سُست و بی تأثیر پندِ پیرها

در پی ِ درگیرها

*

ای برادر این جهان

جای نفرت گشت بر ما طفلکان

بازیِ مـا تحتِ هـر عنوان و اسم و رسم ها

ناتـوانی کـاشت بـــر افتـادگان

حاصلش رنج و زیان

*

مرگ راه افتاده است

بــــــر یتیمانی مسلسل داده است

ای بــــــــرادر، جدّ مـــا تدبیرِ خونریـزی نداشت

مسلکش صاف و زلال و ساده است

مهدِ هر آزاده است

*

دست بردار از ستم

دیـده ام قدّ محبت از تــــــو خم

دست بــــردار از فتن ، از آتشِ کبر و غـرور

عمر کوتاه است و مهلت راست کم

عشق در حال عدم

دادا

تعریف شعر:

.
شعر می دانید چیست؟
شعر هم نوعی بهار زنـدگیست
عالمی از واژه ها در باغ دل پروردن است.
شعر تقسیم سطور نثر نیست
باید اندر شعر زیست
*
موسیقی در نظم هست
نظم در آهنگ، شور بـزم هست
گاه در یک قافیـه صد معنی و احساس بیـن.
چارچوب نظم ها را عظم هست
انسجـام و حــزم هست
*
ای بسا مُنشی که مُرد
ای بسا نثری که مُهر « مُرد» خورد
ای بسا کاهــی کــه بـا تبلیـغ، نام شعر یافت،
بعدهـا در پنـجــه ی آتـش فـسـرد
سهمی از جنگل نبـرد
*
نی که بی نایی شود
دست باد افتاده هر جایی شود
شعر در هر قالبی چه نثر و چه نظم و زلال
باید همچون شهر رویایی شود
غـرق زیـبـایــی شود

دادا

[khanni]

من به کجا می روم؟!!

.
.

.


درد ، زمین گیر شد

خانه ی عقلم غل و زنجیر شد

آمده ای پاک تر از بارش ِ اشک ِ خـدا

غسل ِ دلت کردم و این آدم ِ تن ، یک شبه ، تطهیر شد

کوچه ی آغوش ِ مرا ریسه شدی با تنت

نور در این کوچه فراگیر شد

خنده ات اکسیر شد

*

حالم عجب ناب شد

حالت چشمان تو را قاب شد

حال من از حالت چشمان تو حالت گرفت

ماه تـر از مـاه رسیدی و شبـم یکسـره مهتـاب شد

اشک سراسیمه وضو ساخت برای نماز

سینه ی تو مرمر ِ محراب شد

لحظه چه بی تاب شد!

*

من به کجا می روم


عاشقم از خویش رها می روم

سوخته ام ساخته ام بار ِ دگر خویش را

بـــار دگر، بـــار دگر، بــــاز به دنبال بــلا می روم

باز کنید این در ِ فرسوده ی انسانی ام

بی تن و بی شال و قبا می روم

بی سر و پا می روم

[khanni]

تا ظهور


می نشینم رو به نور


تا که نامش می نشیند بر لبم


میدهد مستی به جانم ، میکند دل را صبور


می زنم زنجیر بر غمهای پیر


می نوازم دف به سور


با حضور

[khanni]

جناب محمد جوکار ( ایران )
.

نجوای دل
.
.

تو نامیرای جاویدی

جهان را جلوگاه عشق و توحیدی

فروغ مهری و شایسته ی هرگونه تمجیدی

تو گرما بخش جان هایی ، تو پابرجا و بی همتا و دانایی

تو بر تاریکی دل های ما ، امواجی از انوار مهر و عشق تابیدی

تو بخشاینده ی بی منتهایی و جهان از عطر تو سرمست

شکوه عشق را بر قامت هستی تراشیدی

تو عاری از شک و هرگونه تردیدی

تجلی گاه امیدی .

[khanni]

جناب محمد جواد شایان ( افغانستان )
.
.
.


من را ببر
ای نازنین در این سفر
وَلله تو هستی دلربا شیر و شکر
از گپ گپکهای تمام مـردم شهـر اَلحـذَر
ای جان من، بانـو بیـا بـر من نگر
با من بمان ای تاج سر
جانم بخر

*
با من بمان
ای دخترک ای همزبان
بی شک تویی زیبا جوان در این میان
دور از تو من هرگز نمی گیرم دگر زی در جهان
بی تو شود رنگم خـزان عمرم خـزان
ای کوکبم در آسمان
ابرو کمان!

[khanni]

شعر گلدان دادا: . redirect.php?a=dadazolal.blogfa.com/post-319.aspx

[khanni]

بنام خدا// خداوند شاه و گدا // عزیزی که جان مرا خلق کرد // توکل در این ابتدا// بدان مقتدا//