یـه وقـتهـایـی دلـتـــ مـیـخـواد یــه پـــرانــتـز بــاز کـنـی کـسـى کــه دوسـش داری رو بـــذاری تــوش ! بــعـد پــرانـتــز رو بـبــنـدی ،کـه مـبـادا دسـت احـــدالـنـــاسـی بـهـش بـرسـه . . . ! و یــه جــایــی دلــتـــ مـى خـــواد دسـتــشو بــکـشـی . . . نـــگـهش داری . . . صــورتــش رو مــیـون دســتـاتــ مــحکـم بــگـیـری بــگـی : بــبـیـن . . . ! مـن دوستـتــ ♥ دارم
دیگر نمی گویم گشتم،نبود،نگرد نیست... بگذار صادقانه بگویم،گشتم.اتفاقا بود،فقط مال من نبود.بگذار دیگری بگردد شاید مال او باشد.
زیر پتوی تار شب بغض گلومو میشکنم که هیچکس باخبر نشه اونی که میشکنه منم قصه ی من حکایت گریه ی تلخ وبی صداست کو کسی که منو فقط بخاطر خودم بخواد باز یکی بود یکی نبود زیر گنبد کبود سهم من از ستاره ها حتی یه چشمکم نبود چرا قلب ساده رو کسی ازم نمی خره چرا همیشه بی کسی سهم دل ساده تره
جای خالی... آدم هـا می آینـد زنـدگی می کننـد می میـرنـد و می رونـد … امـا فـاجعـه ی زنـدگی ِ تــو جای خالی ات قده خود توست بزرگ نیست کوچک هم؛ که نه هجوم و ازدحام اطراف آن را پر می کند و نه کوچکتر از تو، در آن جای می گیرد. درست اندازه ی حضور توست.. آن هـنگـام آغـاز می شـود کـه آدمی می رود امــا نـمی میـرد! مـی مـــانــد ...
باید کمک کنی ، کمرم را شکسته اند بالم نمی دهند ، پرم را شکسته اند نه راه پیش مانده برایم نه راه پس پل های امن ِ پشت سرم را شکسته اند هم ریشه های پیر مرا خشک کرده اند هم شاخه های تازه ترم را شکسته اند حتی مرا نشان خودم هم نمی دهند آیینه های دور و برم را شکسته اند گل های قاصدک خبرم را نمی برند پای همیشه ی سفرم را شکسته اند حالا تو نیستی و دهان های هرزه گو با سنگ ِ حرف ِ مُفت ، سرم را شکسته اند
آخرین نظرات
