وبلاگ من

سخن اول
مرا عریان بنامید.



دختر همسایه از من پرسید:پس چرا عریان؟

گفتم چون عریان پا به این دنیا گذاشته ام و عریان هم حرف میزنم بی ترس از هرکس و ناکسی و دلم می خواهد که تو هم عریان

بخوانی نوشته هایم را.

هرچند که می دانم میان مردم این آبادی بزرگ(ایران)دیگر صداقت واژه غریبیست تنها در لغت نامه دهخدا(که سالهاست در کتابخانه کپک

زده چرا که مردم دیگر حوصله فهمیدن معنای هیچ لغتی را ندارند)

پس شکسته باد این پوستین تن که سالهاست مرا در بر گرفته تا مبادا زبان سرخ سر سبز دهد بر باد!....


سخن ها
بسیارند