پرواز

یاور همیشه مومن

اي به داد من رسيده تو روزهاي خود شکستن

اي چراغ مهربوني تو شب*هاي وحشت من

اي تبلور حقيقت توي لحظه*هاي ترديد

تو شب رو از من گرفتي تو من رو دادي به خورشيد

اگه باشي يا نباشي براي من تکيه*گاهي

براي من که غريبم تو رفيقي جون*پناهي

ياور هميشه مؤمن تو برو سفر سلامت

غم من نخور که دوريت براي من شده عادت

ناجي عاطفه من شعرم از تو جون گرفته

رگ خشک بودن من از تن تو خون گرفته

اگه مديون تو باشم اگه از تو باشه جونم

قدر اون لحظه نداره که من رو دادي نشونم

اگه مديون تو باشم اگه از تو باشه جونم

قدر اون لحظه نداره که من رو دادي نشونم

وقتي شب، شب سفر بود توي کوچه*هاي وحشت

وقتي همسايه کسي بود واسه بردنم به ظلمت

وقتي هر ثانيه شب طپش هراس من بود

وقتي زخم خنجر دوست بهترين لباس من بود

تو با دست مهربوني به تنم مرهم کشيدي

برام از روشني گفتي پرده شب رو دريدي

ياور هميشه مؤمن تو برو سفر سلامت

غم من نخور که دوري براي من شده عادت

اي طلوع اولين دوست اي رفيق آخر من

به سلامت سفرت خوش اي يگانه ياور من

مقصدت هرجا که باشه هر جاي دنيا که باشي

اون ور مرز شقايق پشت لحظه*ها که باشي

خاطرت باشه که قلبت سپر بلاي من بود

تنها دست تو رفيق دست بي*رياي من بود

ياور هميشه مؤمن تو برو سفر سلامت

غم من نخور که دوري براي من شده عادت